Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Home sweet home



Εάν ήμουν σπίτι... Το υλικό μου θα ήταν το ξύλο. Ευαίσθητο στους ανέμους, μα ζεστό στην όψη και στην αίσθηση. θα είχα πολλά παράθυρα να εισέρχεται το φως, να παιχνιδίζει με τα έπιπλα, τους ανθρώπους. Οι τοίχοι θα ήταν ελάχιστοι, οι κουρτίνες λεπτές ανοιχτόχρωμες με γλυκιά επιδερμίδα. Ο καλοδιατηρημένος κήπος θα μου έδινε μια άλλη αισθητική. Θα υπήρχε ξεχωριστή πόρτα, πάντοτε ανοιχτή, για τα αγαπημένα μου ζωάκια. Η πόρτα για τους ανθρώπους θα ήταν κλειστή, ελάχιστοι θα περνούσαν το κατώφλι αλλά θα τους καλοδεχόμουν με ότι καλύτερο είχα σαν σπίτι. Θα ήμουν ένα διώροφο σπίτι με πολλά δωμάτια για να μην βαριέσαι ποτέ. Η τηλεόραση δεν θα ήταν το κυριότερο "εξάρτημα" μου, μια μεγάλη βιβλιοθήκη και μια απέραντη δισκοθήκη θα σε συντρόφευαν. Θα είχα και ένα σκοτεινό υπόγειο, καλά κρυμμένο.άβολο, αφιλόξενο και όποιος έμπαινε εκεί θα δυσκολευόταν να ξαναβγεί.

Εαν ήσουν εσύ σπίτι.... αυτό το αφήνω για εσενα.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Una Granda artista


Οσο και να λατρεύω την φωνή του Αντωνάκη (βλέπε antony & the johnsons), τις υπέροχες μελωδίες του και τις έγχορδες ενορχηστρώσεις εκεί που τα βιολιά έχουν τον πρώτο λόγο, δεν αντέχω τον σπαραγμό της ψυχής του. Η θλίψη που βγάζει η τρεμάμενη φωνή του είναι απέραντη. Με παρασύρει μαζοί της στα απέραντα βάθη. Νοιώθω ότι καθώς αιωρούμαι στην στρατόσφαιρα των σκέψεων μου, η μουσική του με χτυπά σαν μετεωρίτης και με συμπαρασύρει στον βυθό της ψυχοσύνθεσης μου.
Από την άλλη αυτή η υπέροχη φωνή του και η μελωδία που ξεχωρίζει απο τον σωρό των καθημερινών ηχογραφήσεων, σε ελκύουν να τις ακούσεις και ας υπάρχει το βαρύ ψυχικό αντίκτυπο. Καιρό τώρα δίσταζα να τις ακούσω, δίσταζα να γκρεμίσω ότι έιχα με κόπο οικοδομήσει. Τώρα όμως δεν με νοιάζει, ξέρω ότι δεν μπορει να με βυθίσει παρακάτω. Μονάχα προς τα άνω μπορούμε να κατευθυνθούμε απολαμβάνοντας τον γλυκό ήχο του βιολιού.

http://www.myspace.com/antonyandthejohnsons

Υ.Γ. Δίδονται αυτόγραφα πίσω απο τους θάμνους..! :D

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Fight the power


Ας μπούμε κατ'ευθείαν στο ψητό. Μισθοί φτώχειας με εξαντλητικά ωράρια, ο εργοδότης κοιτά να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του ρίχνοντας ακόμη κ τα άτομα που είναι κάθε μέρα μαζί. Αδιαφορεί για τον ανθρώπινο παράγοντα, τους κοιτά σαν μηχανές.
Πλέον η δουλεία έχει αλλάξει μορφή. Παλαιότερα τον δούλο δεν τον πλήρωνες, του έδινες απλώς φαγητό και ένα μέρος να μείνει. Πλέον τον σύγχρονο δούλο τον πληρώνεις με ένα υποτυπώδες ποσό, ίσα ίσα για να τραφεί και να στεγαστεί, του δίνεις κ ένα στεγαστικό δάνειο με απεχθείς όρους για να του πάρεις πίσω αυτά που με μόχθο κέρδισε.
Το ευτύχημα είναι ότι σε ένα κλειστό ενεργειακά σύμπαν, όλα είναι αληλένδετα μεταξύ τους με αποτέλεσμα η κανιβαλιστική απληστία των επιχειρήσεων να έρχεται μπουμερανγκ προς αυτές (χαμηλοι μισθοί = μείωση κατανάλωσης = μειωση κερδών των καρχαριών). Είναι τέτοια η δίψα για πλούτο κ δόξα, όπου σε συνάρτηση με την αλαζονεία τους, τους οδήγησε σε καταστροφικές επενδύσεις. η εκδίκηση της ακατάσχετης βλακείας τους!
Δικιηγόροι δίνουν στους εργαζόμενους τους ψίχουλα, ξέρουν ότι δεν φτάνουν αυτά αλλά η καραμέλα της μεγιστοποίησης του κέρδους καραδωκεί. Ολόκληρος ο ιδιωτικός τομέας έχει γεμίσει απο μισθούς κοροϊδία. Ο καθένας προσπαθεί να καρπωθεί το μέγιστο απο τον συνάνθρωπο του.
Πού είναι η ηθική του καθενός? πως μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον συνάνθρωπο του? Οι καταστάσεις έχουν αγριέψει, ακόμη κ εμείς οι αιθεροβάμονες βγάλαμε τους κυνόδοντες μας, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
Όλο το σκηνικό είναι κατάντια, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, ελπίζω έπειτα από χρόνια να μας κοιτάνε οι απόγονοι μας και να γελάνε, όπως εμείς γελάγαμε με τον σκοταδισμό.
Απεταξάμην την απληστία, απεταξάμην.

Public Enemy - Fight the power

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

A night to remember


Την είδα να αγναντεύει το φεγγάρι καθώς αυτό αντανακλούσε στα νηνέμια σκοτεινά νερά του λιμανιού. Απέναντι υπήρχε ένταση, ζωή, λήθη. Σε τούτη εδώ την γωνιά γαλήνη, τάξη, βραδύτητα. Μου κέντρισε την προσοχή, προσπάθησα να της αποσπάσω μια κουβέντα, μάταια. Επέμενα, δεν είχε όρεξη για συζήτηση, φαινόταν απο τις κοφτές μα τόσο περιεκτικές απαντήσεις της.

- Γιατί κάθεσαι εδώ μοναχή? απέναντι είναι η ζωή.
- Για εμένα η ζωή είναι εδώ που μπορώ να ακούω το κύμα και να βλέπω τα μικρά ψαράκια να παιχνιδίζουν στο νερό.
-Δεν έχεις άδικο... εδώ όμως είναι επικίνδυνα, στα γαλήνια τοπία καραδοκεί το είναι μας, να μας ρωτήσει που ζούμε, τι κάνουμε, γιατί ασχολούμαστε με ποταπά θέματα συνεχώς? θα πρέπει να πάμε απέναντι όπου η φασαρία της πόλης κάνει την φωνή του να σιγάσει.
-Εμένα μου αρέσει εδώ, δεν με φοβίζει πλεον εκείνο.
-Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να έρθουν αντιμέτωποι με εκείνο, στοιβάζονται μεταξύ τους, μπας και κερδίσουν μια αναγνώριση από τους πολλούς.
-Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις παραλήψεις του

Η τρυφερή φωνή της και η περιέργεια να δω το πρόσωπο της με ώθησαν να την πλησιάσω, σπάνια κίνηση. Την άγγιξα απαλά στον γυμνό της ώμο κ εκείνη αστραπιαία μεταλλάχθηκε σε άπειρους κόκκους άμμου δημιουργόντας μια σπειροειδής σχηματομορφή στα πόδια μου..

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

God is an astronaut ?


Αληθεύει οτι ο Θεός είναι ένας αστροναύτης? Και γιατί να είναι αστροναύτης, τι χαρά του δίνει το ταξίδι προς τα αστέρια? θα βαρέθηκε τα γήινα, τους ανθρώπους μάλλον, θα τον ζάλιζαν πολύ με τις κουτοπονηριές τους. Τα μάζεψε κ έφυγε για αλλού, για άλλους αστερισμούς, για ξεκούραση, δράση, ανασύνταξη και πνευματική αναζήτηση. Μάλλον τον απασχολεί ιδιαίτερα το αν υπάρχει Θεός.
Με την κίνηση του αυτή, καρπώθηκαν μερικοί το κενό κ έγιναν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη σε μορφή franchising. Για εκείνους έχουν λεχθεί πολλά, ας μην πούμε άλλα, ας γραπωθούμε στο γεγονός ότι η φυγή του δημιούργησε κ άλλους αστροναύτες με διαστημόπλοιο την μουσική τους έμπνευση. Δανείστηκαν την επαγγελματική του ιδιότητα και δημιούργησαν ένα εξαίσιο συγκρότημα, τους God Is An Astronaut φυσικά. Μουσικές μελωδικές, σκληρές κιθαριστικές, προοδευτικές, αρμονικές. Ακούγοντας το suicide by star, έβαζες κ εσυ αυτόματα την διαστημική στολή σου και ταξίδευες με φουρτούνα απο την αναταραχή της βροχής των Λεωντιδών.
Στο σημερινό live επιβεβαίωσαν την λατρεία του κοινού προς αυτούς, σε ένα κατάμεστο μέρος με εξαερισμό μηδέν, ζέστη φουλ, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό παρά την αφόρητη ζέστη (κύριε μαγαζάτορα μερικά πράγματα είναι βασικά κ οι αρπαχτες έχουν ένα όριο). Μονάχα το forever lost δεν είπαν, μα βεβαίωσαν ευγενικά την ειδική μας ανταποκρίτρια ότι δεν έγινε αυτό για λόγους οικονομικο-εργονομικούς κ ότι την επόμενη φορά θα το παίξουν.
Thanks god :wink: