Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

A night to remember


Την είδα να αγναντεύει το φεγγάρι καθώς αυτό αντανακλούσε στα νηνέμια σκοτεινά νερά του λιμανιού. Απέναντι υπήρχε ένταση, ζωή, λήθη. Σε τούτη εδώ την γωνιά γαλήνη, τάξη, βραδύτητα. Μου κέντρισε την προσοχή, προσπάθησα να της αποσπάσω μια κουβέντα, μάταια. Επέμενα, δεν είχε όρεξη για συζήτηση, φαινόταν απο τις κοφτές μα τόσο περιεκτικές απαντήσεις της.

- Γιατί κάθεσαι εδώ μοναχή? απέναντι είναι η ζωή.
- Για εμένα η ζωή είναι εδώ που μπορώ να ακούω το κύμα και να βλέπω τα μικρά ψαράκια να παιχνιδίζουν στο νερό.
-Δεν έχεις άδικο... εδώ όμως είναι επικίνδυνα, στα γαλήνια τοπία καραδοκεί το είναι μας, να μας ρωτήσει που ζούμε, τι κάνουμε, γιατί ασχολούμαστε με ποταπά θέματα συνεχώς? θα πρέπει να πάμε απέναντι όπου η φασαρία της πόλης κάνει την φωνή του να σιγάσει.
-Εμένα μου αρέσει εδώ, δεν με φοβίζει πλεον εκείνο.
-Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να έρθουν αντιμέτωποι με εκείνο, στοιβάζονται μεταξύ τους, μπας και κερδίσουν μια αναγνώριση από τους πολλούς.
-Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις παραλήψεις του

Η τρυφερή φωνή της και η περιέργεια να δω το πρόσωπο της με ώθησαν να την πλησιάσω, σπάνια κίνηση. Την άγγιξα απαλά στον γυμνό της ώμο κ εκείνη αστραπιαία μεταλλάχθηκε σε άπειρους κόκκους άμμου δημιουργόντας μια σπειροειδής σχηματομορφή στα πόδια μου..

Δεν υπάρχουν σχόλια: