Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Sunday i'm in Love


Κυριακή.. επιτέλους μια μέρα για να ξαποστάσουμε, να πάρουμε μια ανάσα από τον ατέρμονο γύρο της ζωής στηn πόλη. Είναι τέτοιοι οι ρυθμοί της πόλης και της εργασίας ειδικότερα που αναζητάς μια μέρα ξεκούρασης. απομόνωσης από το οτιδήποτε, για να αντέξεις το υπόλοιπο της εβδομάδας. Μου κάνει κάπως να περνάω τον λιγοστό ελεύθερο μου χρόνο για να ξεκουραστώ, να απομονωθώ ακόμη περισσότερο.
Χαλαρώνεις λίγο, διαβάζεις καλογραμμένα άρθρα (το περιοδικό υποβρύχιο μου έκλεψε την καρδιά), ταξιδεύεις με αυτά και νιώθεις πως θέλεις να κάνεις τόσα πράγματα, να ομορφύνεις την δική σου ζωή, των γύρω σου. Μα ο χρόνος λιγοστός, περνά και αυτή η μέρα, και η επομένη σε βρίσκει αμπαρωμένο σε ένα γραφείο, να μιλάς για ανούσια πράγματα με ανούσιους ανθρώπους.
Βαδίζουμε λάθος, το ξέρουμε μα προσπαθούμε να μην το σκεφτόμαστε πολύ, μπας και καταρρίψουμε την κοσμοθεωρία μας, σκέτη αυτοκαταστροφή δηλαδή. Τρέχουμε όλη μέρα για να έχουμε την δυνατότητα να καταναλώνουμε, και μια έξοδο το Σάββατο βράδυ για να διασκεδάσουμε τις εντυπώσεις.
Δεν χρειαζόμαστε τα λεφτά σας, ελεύθερο χρόνο χρειαζόμαστε και αγαπημένη παρέα να σε ωθεί πάντα προς το καλύτερο και να μην σε μιζεριάζει. Το χαμόγελο της καρδιάς μας δεν θέλει να το θρέψεις με νομίσματα για να λάμψει, το χαμόγελο του εγωκεντρισμού μας θέλει τις κάλπικες λίρες. Ένα μικρό σπινθήρα χρειάζεται που τον κουβαλούν οι αληθινοί μας φίλοι και οι σύντροφοι μας.
Αυτά για σήμερα, πάω να ξαπλώσω, αύριο έχει δουλειά (απασχόληση όπως το έχουν βαφτίσει)…

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Περί της Αυθεντίας

Πρόσφατα σε μια συζήτηση τέθηκε το θέμα της αυθεντικότητας των ατόμων. Λίγοι πιστεύω ότι είναι οι "Αυθεντικοί" της ζωής. Για να βγει όμως ένα σωστό συμπέρασμα θα πρέπει πρώτα να οριοθετήσουμε την έννοια αυθεντικός. Κατ' εμέ αυθεντικοί είναι εκείνοι όπου έχουν καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής ( lifestyle όπως θα έγραφε και η Lifo), ένα σταθερό συγκροτημένο τρόπο σκέψης κ θεώρησης των πραγμάτων. Όλες αυτές οι ενέργειες του θα πρέπει να έχουν δημιουργηθεί έπειτα από αντικειμενική κριτική και προσωπική τριβή με τον ίδιο σου τον εαυτό και τον ιδεατό σου κόσμο. Επίσης οι εξωτερικοί παράγοντες να μην έχουν μαγειρέψει την ψυχοσύνθεση μας και η προαναφερθείσα να είναι σταθερή, και να μην οδεύει με την φορά του ανέμου των κάθε trends (όπως θα έγραφε και η Lifo ή θα παρουσίαζε μια κοπελίτσα του νέου MTV γκριςςς).

Το να είσαι αυθεντικός είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο κ αρκετά επίπονο. Θα πρέπει να αποξενώνεσαι απο το γύρω περιβάλλον και να μην κάνεις συμβιβασμούς. Το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο. Όλοι μας φανταζόμασταν την ζωή μας αλλιώς. Απο την δυσκολία επιβίωσης στον τρόπο που είναι δομημένη μια κοινωνία, και η ανάγκη για υποδοχή και αναγνώριση είσαι αναγκασμένος να συμβιβαστείς.

Υπάρχουν άνθρωποι που επέλεξαν να μην συμβιβαστούν με τα πρότυπα κ μοντέλα ζωής που τους παρουσιάζουν, επέλεξαν να κυνηγήσουν το όνειρο τους, αυτό που τόσο επιθυμούσαν κ επιθυμούν., με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές η κοινωνία να τους αποβάλλει. Αυτοί είναι οι πραγματικά αυθεντικοί άνθρωποι, αγέρωχοι, σκληροί, ερμητικά κλεισμένοι στον ιδεατό τους κόσμο.

Είναι τραβηγμένος αυτός ο τρόπος ζωής, λίγο πολύ όλοι μας έχουμε συμβιβαστεί με την καταναλωτική μας κοινωνία της ανάπτυξης, οικονομικής κ βιολογικής. Τα μόνα μας όπλα είναι η κριτική μας σκέψη και οι καλοί μας φίλοι, συνοδοιπόροι θα έλεγα καλύτερα, αυτοί που θα μας σύρουν στα υπόγεια της ζωής εκεί που το φως αναγεννιέται..

Μ'αυτά και μ'αυτά θυμήθηκα μια αγαπημένη μου σκηνή απο μια αγαπημένη ταινια, το Μαζί Ποτέ

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Under the milky way...



Έχει σκοτεινιάσει. Τα πρώτα αστέρια κάνουν την εμφάνιση τους στον νυχτερινό ουρανό. Ετοιμάζομαι να κάνω μια τελευταία είσοδο προς την θάλασσα προτού επιστρέψω σπίτι. Το νερό είναι ευχάριστα δροσερό. Δυστυχώς θυμάμαι ότι δεν μπορώ να σκεπάσω το κορμί μου με τα κρυστάλλινα νερά. Εδώ και χρόνια το κορμί μου αρνείται πεισματικά να βυθιστεί, επιπλέοντας αγέρωχα στον υδάτινο ορίζοντα σαν ένας κορμός δέντρου, θαρρείς ότι τα αστέρια το τραβούν προς τα άνω και σαν μαριονέτα το περιπαίζουν.
Μου έχει στοιχίσει αυτή η πάθηση μου. Θα μπορούσα βέβαια να γίνω ο υπερήρωας ναυαγοσώστης ή ο ατρόμητος κομάντο του rainbow warrior, μα στην συγκεκριμένη περίπτωση θα προτιμούσα να ήμουν ένας συνηθισμένος λουόμενος, να σκεπάζει το νερό την ψυχή μου, να την δροσίζει από όλα τα πυρωμένα θέματα, ανάθεμα τα θέματα, που μας σουβλίζουν καθημερινά. Δεν πειράζει, θα το υποστώ για άλλη μια φορά. θα περιμένω μια αγαπημένη αγκαλιά να με δροσισει και να με ποτίσει με την γλυκιά της άλμη.
Η βραδιά είναι τουλάχιστον υπέροχη. Η γαλήνη που επικρατεί γίνεται αντιληπτή από όλους μας και επικρατεί μια ευχάριστη διάθεση. Τα χαμογελαστά πρόσωπα είναι πιο πολλά και από τα αστέρια και ορισμένα χαμόγελα πιο λαμπερά και από την ίδια την πλανεύτρα την Σελήνη. Σιγοψιθυρίζουμε όλοι μας, μακάρι να ήταν έτσι κάθε βράδυ, μα η σπανιότητα της συγκεκριμένης νύχτας την κάνει τόσο ξεχωριστή....