Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Χριστουγεννιάτικες Μελωδίες

Peder - and he just pointed to the sky

Image and video hosting by TinyPic

Αυτός είναι ένα δίσκος ο οποίος σιγά σιγά με κυρίευσε με την ατμόσφαιρα του. Η όλη κίνηση ήταν σίγουρα βάσει οργανωμένου σχεδίου. Αρχικά η πρώτη ακρόαση του σε άφηνε σχεδόν αδιάφορο, αλλά είχε ήδη εισβάλει μέσα σου και υποσυνείδητα σε προέτρεπε να τον ξανακούσεις, ξανά και ξανά έως ότου σου γίνει μια δεύτερη φύση. Δεν υπάρχει γκρίζα ημέρα, απο το χρώμα του ουρανού ή των πολυκατοικιών, που να μην τον ακούσω.
Οι διακοπές των χριστουγέννων, έχουν μια ατμόσφαιρα στάχτης μυστηρίου, αλκοόλ. Και αυτή είναι η πραγματική δύναμη του συγκεκριμένου δίσκου, να σε ωθήσει με την ατμόσφαιρα του στον χριστουγεννιάτικο αλκοολισμό. Πιστεύω ότι αυτό θα ήταν ένα ιδανικό soundtrack μιας χριστουγεννιάτικης ιστορίας γραμμένη απο τον Μπουκόφσκι, ή το cd που άκουγε μανιωδώς ένας καπετάνιος της στεριάς, ο Koy...
Αυτό θα είναι το χριστουγεννιάτικο soundtrack μου, χωρις ποτό, (εκτός κ αν..) αλλά με πολλές βόλτες στην συννεφιασμένη εξοχή, στα απομακρυσμένα βράχια, τα οποία περιμένουν καρτερικά την επόμενη θαλασσοταραχή με τα μανιασμένα κύμματα για να σκεπάσουν την ατέρμονη μοναξιά τους.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

A shipwreck



shipwreck είναι η τελευταία αγγλική λέξη που έμαθα το καλοκαίρι προσπαθώντας να δείξω σε ένα Βρετανό φίλο μου το αρχαίο ναυάγιο ανοικτά από την νήσο Δοκό. Αυτή η λέξη ήρθε τώρα για να περιγράψει καλύτερα την κοινωνία μας.
Την στιγμή της γεννέσεως των γεγονότων βρισκόμουν σε μια σιεστα, καθως προετοιμαζόμουν να παω σε μια συναυλία. Μέσα σε λίγες ώρες άλλαξαν τα πάντα γύρω μου. Αποφάσισα να μην γραψω κάτι εν θερμώ, να περιμένω να κρίνω, να διαβασω και να ακούσω διάφορες απόψεις, να δω τα γεγονότα απο κοντά και όχι απο την πλανεύτρα τηλεόραση. Τελικά δεν τα κατάφερα να σταθώ όρθιος, να κρίνω αμερόληπτα, εγειρα απο την πλευρά της οργής και τώρα μαζεύω τα ψυχικά συντρίμια μου. Έγιναν τόσα πολλά απο τόσους πολλούς που δεν ξέρεις τι να πρωτοθίξεις.
Μια ανοησία ενός αστυνομικού ξεχείλισε τον κουβά της αγανάκτησης των πολιτών. Αυτός ο κουβάς έιχε τεράστιο πάτο, και όμως καταφέραμε να τον γεμίσουμε. Τα τελευταία έτη οι ζωές μα ς έχουν δυσκολέψει επικίνδυνα, και αντι να σου δώσουν μια χείρα βοηθείας, σε βυθίζουν ακόμα παρακάτω. Κρατουν για τους εαυτούς τους όλα τα καλά, σου τα κρύβουν, κανουν το παν για να κρύψουν το φαγοπότι και εσύ κοιτάς απαθής.
Φτάνει όμως η ημέρα που θα ξεχειλίσει αυτός ο κουβας, το ήθελε η μοίρα το αίμα ενός παιδιού να τον ξεχειλίσει. Κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους αγανακτισμένος ο καθένας απο τα προβλήματα του. Κυριακή μεσημέρι λίγες ώρες μετά την δολοφονία, 10.000 κόσμος μαζεμένος οργισμένος. απίστευτο! αφησαμε ολοι τους καναπέδες, την απάθεια μας και κατεβήκαμε να διαμαρτυρηθούμε για την συνεχιζόμενη κοροϊδία. Και όμως μέσα σε λίγα λεπτά ο ενθουσιασμός μετατρέπεται σε μια απέραντη απογοήτευση καθώς τα φώτα της δημοσιότητας έχουν πέσει αποκλειστικά στους βανδαλισμούς.
Η κοινή γνώμη τρομοκρατείται, με τις τυμπανοκρουσίες των καναλιών φοβάται για την ίδια της την ζωή, αντί να κατέβει στους δρόμους να απαιτήσει αυτά που τις αξίζουν κλειδαμπαρώνεται στα σπίτια της. Η κυβέρνηση για ακόμη μια φορά σηκώνει τα χερια ψηλά μη μπορώντας ή μη θέλοντας να αντιδράσει. καίγεται ολη η αθήνα, όλη η Ελλάδα. Τις φωνες των πολιτών τις έπνιξε ο καπνός των καταστροφών, και η κυβέρνηση σταθερά πουθενά. Πολίτες εναντίον πολιτών, να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους, τα κόμματα να προσπαθούν να κερδίσουν καποιο μικροπολιτικό όφελος κάνοντας δηλώσεις εντυπωσιασμού και λάσπης. καταστάσεις κωμικοτραγικές για Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Τα κανάλια στα χαρακώματα του πολέμου της τηλεθέασης, να προσπαθούν να ηγηθούν στην κούρσα τρομοκρατίας του λαού αλλάζοντας ηχητικά βίντεο (Mega channel), να παίζουν ξανά και ξανά τις λεηλασίες, αδιαφορώντας παντελώς για την λαϊκή οργή και για τα πραγματικά αίτια που μας έφεραν εδω, να τις εμπλουτίζουν με μουσικές απο το ost της ταινίας "Τα σαγόνια του καρχαρία". Και για τα πραγματικά κίνητρα?ΤΙΠΟΤΑ. Μόνο τα ξένα ΜΜΕ (Liberation, guardian, le monde κ.α.) έκαναν λόγο για την συνεχιζόμενη σαπίλα της ελληνικής κοινωνίας.
Και η κυβέρνηση ακόμη απούσα, αλυσοδεμένη στο άρμα της εξουσίας της να μην θέλει να το αφήσει παρά των καταιγισμό των σκανδάλων, τα κατάφερε πάλι με την τύχη γκαστόνε που την διακρίνει. Μοιράζει τώρα προεκλογικά βοηθήματα επούλωσης των πληγών που η ίδια άφησε να ανοιξουν, σαν τα περσινά 3χίλιαρα στους πληγέντες των πυρκαγιών.
Στο ιδιο έργο θεατές... για αλλή μια φορά. Καλά έκανε ο φίλος μου ο Γ που τα παράτησε όλα και έφυγε για Λονδίνο. Όπως είχε πει κ ο Παπανδρέου ο συγγραφεύς, "Η Ελλάδα είναι μόνο για τα Σαββατοκύριακα".
Για εμάς που κάτσαμε εδώ, στο μερος που αγαπάμε, το μόνο που μας μένει είναι αρχικά να κινηθούμε ατομικά, να ξυπνήσουμε τους εαυτούς μας απο τον λήθαργο, να απεγκλωβιστούμε απο τα δεσμά των υποχρεώσεων και των τρελών ρυθμών που έχουμε οι ίδιοι τυλίξει τους εαυτούς μας. Αυτά για αρχή, δεν είναι και λίγα... Εις το επανειδείν...

ΥΓ ..and if you tolerate this, your children will be next



Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Poni Hoax


Οι Poni Hoax είναι ένα ένα κατά βάση electropop συγκρότημα με έδρα την Γαλλία. Και κάθε άλλο παρά hoax ( ελλ. φάρσα, εξαπάτηση) είναι. Είχα την χαρά να τους δω ζωντανά χθες, τους ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα, μου ειχαν μιλήσει για αυτούς αλλα δεν είχα δώσει σημασία. Με το πρώτο άκουσμα κόλλησα απο τον ήχο τους και την χροιά της φωνής του nikolas ker. Μου θυμίζει κάποιον ο οποίος ετοιμαζόταν να ταξιδέψει προς την Αμερική, αλλά τελικά ταξίδεψε προς αλλού..
Η χθεσινή παράσταση τους ήταν απίστευτη, ακόμα ο ήχος τους κυλλάει μέσα μου. Απόφαση τελευταίας στιγμής η παρουσία μου εκεί, αλλά δεν το μετάνοιωσα καθόλου. Η δυναμη που ωθούν προς τα έξω δείχνει ότι πρόκειται για κάτι πολύ ξεχωριστό και το ξέρουν και οι ίδιοι. Κεντρική περσόνα ο τραγουδιστής, νευρικός στην σκηνή, μανιακός καπνιστής, μανιακός γενικά. Όπως είπα και στην m. μου θύμιζε εξ όψεως τον hunter Thomson όπως τον είχε υποδηθεί ο Ντεπ.
Κρίμα που είχε λίγο κόσμο, κρίμα που δεν έχουν ακόμη την θέση που τους αναλογεί, δλδ του indie,pop-rock electropop supergroup, αν και έιμαι βέβαιος οτι σε λίγο καιρό όλοι θα μιλάνε για αυτούς.
Αυτά ήταν τα θετικά της βραδιάς..
Τα αρνητικά ήταν ότι το Fuzz πλεον δεν είναι συναυλιακός χώρος, με το να στοιβάζεις ένα μπαρ ακριβώς μπροστά απο την σκηνή, καταστρέφεις την επαφή του κόσμου με το συγκρότημα, και για αυτό το λόγο ακριβως πας σε μια συναυλία..
Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω την επιλόγη των σχημάτων της συγκεκριμένης βραδιάς. Ενα electropop συγκρότημα, μαζί με 2 house disco dj's. Εαν θέλεις να γεμίσεις την βραδυά για να δικαιολογήσεις το τσιμπημένο εισιτήριο (30 € στην είσοδο!), επέλεξε τουλάχιστον σχήματα που ταιριάζουν. Το παραπάνω γεγονός είχε να συγκεντρωθούν 2 διαφορετικών ειδών σύνολα. Ένα σύνολο που έιχε έρθει για τους poni hoax και ένα άλλο σύνολο fan των amateur boyz και του trend που έχει δημιουργήσει η Lifo.. Με αποτέλεσμα η συναυλία να είναι καπως ψυχρη.
Μπορεί να υπήρχαν αρνητικά, αλλά κρατώ την εμφάνιση των poni hoax και ανυπομονώ να τους δώ ξανά σε ενα πιο οικείο, ζεστό μέρος.

Image and video hosting by TinyPic

ΥΓ. Θεος Ντράμερ!!!

Image and video hosting by TinyPic

Poni Hoax - You're gonna miss my love

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

A New Day


Δευτέρα πρωί..Δεν ήθελα με τίποτα να ξημερώσει εκέινη η ημέρα. Να ξαναβρεθώ στο πάλκο, να υποδηθώ τον μικρό μου ρόλο, σε ένα ανούσιο θεατρικό, με ανούσιους συμπρωταγωνιστές. Σαν πρωτη πράξη αυτού του θεατρικού έργου: Αναμονή στην ουρά του ΟΑΕΔ, μαζί με μια σειρά απο άτομα που περίμεναν καρτερικά για την ανανέωση της κάρτας ανεργίας τους. Και απέναντι ένα οίκημα - βίλα, με το κοντοκουρεμένο γρασίδι του και την πισίνα του. Τραγική αντίθεση...

Εκεί όπου όλα σου φταίνε, η καθημερινότητα σε έχει καταβάλλει και το μόνο που σου έχει απομείνει έιναι να μοιζεριάζεις και να γκρινιάζεις, έρχεται ένα τυχαίο γεγονός να σου τα αλλάξει όλα. Ένας όμορφος κανελί σκύλος, κάνει την βόλτα του με το αμάξι της κυράς του. Χαρούμενος ανέμελος που τον κτυπά ο αέρας, ζει για την στιγμή, μοιράζει απλόχειρα την αγάπη του και την εισπράτει παλι πίσω.

Παράδειγμα προς μίμηση αυτός ο σκύλος, όπως ο ασιάτης μετανάστης, υπάλληλος βενζινοπωλείου, παρ'όλα τα προβλήματα του δεν χάνει το χαμόγελο του. Όπως η κυρία με το κατάστημα ζωοφιλίας, με την αγάπη της για τα ζώα να κάνει την αύρα της να αστράφτει και να ταρακουνά εσένα να ξυπνήσεις απο τον μικροαστικό σου λήθαργο. Όπως η ηλικιωμένη κυρία με την όμορφη γάτα, που η καλοσύνη της δεν αφήνει τον χρόνο να την αλλοιώσει.

Χρειαζόμαστε απαραιτήτως μικρές αυθεντικές πινελιές στην καθημερινή μας ζωή για να μπορούμε να κοιτάμε μπροστά με αισιόδοξία και να τραβάμε προς αυτή την κατεύθυνση τους αγαπημένους μας συνοδοιπόρους. Αυτό μου έχει λείψει τον τελευταίο καιρό, οι συνοδοιπόροι χάνονται σιγά σιγά στα στενά υγρά σοκάκια, μα τόσο αυτό με πεισμώνει να ψάχνω και να ανακαλύπτω.

...It's a beautiful day
01/12/2008
Καλό Μήνα