Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Αφιέρωμα στον WONG KAR WAI στον κινηματογράφο ΙΝΤΕΑΛ

Αυτή την κινηματογραφική εβδομάδα (29/04 - 05/05)  θα έχουμε την χαρά να μας συντροφεύσει ο κινηματογράφος του Wong Kar Wai. Ο εν λόγω σκηνοθέτης έγινε γνωστός στο "ευρύ" κοινό με την ταινία 2046. Και ποιος δεν λάτρεψε αυτή την ταινία, σε μια πρόσφατη δημιουργίας λίστας του blog seagazing για τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας που μας πέρασε της έδωσα την θέση #1 . Σίγουρα ο Kar Wai ανήκει στους 5 αγαπημένους μου σκηνοθέτες.

Δεν γίνεται να μην λατρέψεις τον κινηματογράφο του Kar Wai, οι αντιήρωες που επιλέγει μπλεγμένοι με τα συναισθηματικά τους, με τον εαυτό τους, οι φοβερές μουσικές επιλογές, βαθιά ποιητικές, νοσταλγικές  μα πρώτα από όλα όλη αυτή η κινηματογραφική ατμόσφαιρα σε καθηλώνει. Θυμάμαι που είχα δει δυο ταινίες του, τις προγενέστερες της τριλογίας που συμπλήρωνε το 2046 (δηλ. Days of being wild, in the mood of Love), ήταν δυο καλοκαίρια πριν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου έχοντας δημιουργήσει ένα μικροσκοπικό θερινό σινεμαδάκι. Είχα όλα όσα χρειάζονταν, μια μικροσκοπική οθόνη Laptop, νυχτολούλουδα να ευωδιάζουν τον χώρο και αστέρια πολλά να με κατακλύζουν. Είδα τις δυο ταινίες και αυτές οι ταινίες είναι η πιο χαρακτηριστική ανάμνηση εκείνου του καλοκαιριού, μόνος χαμένος στον φανταστικό κόσμο του Kar Wai. (Η άλλη ανάμνηση ήταν το φρέσκο τότε cd της monika που άκουγα λίγο λίγο προτού κοιμηθώ αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα μας απασχολήσει κάποια στιγμή στο μέλλον).

Οι ταινίες που θα παιχθούν στον κινηματογράφο ΙΝΤΕΑΛ είναι 


Θα παίζονται όλη την εβδομάδα έτσι ώστε να μπορούμε να τις δούμε δίχως να μας πιέζει ο χρόνος και σε προνομιακές τιμές. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να συλλέξετε απο το blog sevenfilms.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεθώ στην κινηματογραφική αίθουσα, θα καλέσω φίλους μα και ας μην έρθει κανείς εγώ θα βρίσκομαι εκεί χαμένος στον κινηματογραφο του Kar Wai. Η επαφή με τον κινηματογράφο και γενικότερα με τις τέχνες είναι μια προσωπική επαφή μεταξύ του καλλιτέχνη και του θεατή, κανείς άλλος δεν πρέπει να βρίσκεται ανάμεσα, έχουν ξαναειπωθεί αυτά, deja vu...

Διάβασα την είδηση και χάρηκα για αυτό το όμορφο event και σκέφτηκα ότι θα πρέπει να μαθευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Σε μια πρόσφατη συζήτηση με μια φίλη μου για ταινίες συναισθηματικές - πειραγμένες - αξιόλογες ξέχασα να τις αναφέρω τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, μα είμαι σίγουρος ότι αν δεν  τον γνωρίζει ήδη, κάποια στιγμή οι δρόμοι τους θα συναντηθούν, μερικά πράγματα είναι θέμα χρόνου να γίνουν. Άλλωστε τώρα με την εξαφάνιση των video club χάθηκε η πληροφορία για καλές ταινίες που βρισκόταν εκεί απο άτομα που αγαπούσαν  και αγαπούν την τέχνη του κινηματογράφου, οπότε ευκαιρία να μιλάμε μέσα απο τα blog για ταινίες όμορφες. Ελπίζω να σας δω στην κινηματογραφική αίθουσα :)
YΓ. Ευχαριστώ το site cine.gr για τις πληροφορίες που έχω αντλήσει όλα αυτά τα χρόνια, για ταινίες αριστουργήματα που τα υπόλοιπα site τις προσπερνούν ή τις θάβουν στην προσπάθεια να καλύψουν την επικαιρότητα και τα αδιάφορα χολιγουντιανά blockbusters.

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Στον αστερισμό του Eyjafjallajokull

Eyjafjallajokull. Αυτό είναι το όνομα ενός ηφαιστείου στην άλλη άκρη της Ευρώπης, στην μικρή και πρόσφατα χρεοκοπημένη Ισλανδία. Αυτό το ηφαίστειο ανατάραξε και εξακολουθεί να αναταράσσει  την ζωή των πολιτισμένων ανθρώπων. Βάλθηκε να μας υπενθυμίσει οτι αφεντικό σε τούτο τον πλανήτη είναι μονάχα η μητέρα γη. Βρυχήθηκε βγαίνοντας  απο τον αιώνιο λήθαργο του βγάζοντας καπνούς, και αναφώνησε : " Άνθρωποι μην είσαστε υπερόπτες, σας ανέχομαι τόσο καιρό, σας αφήνω να μάθετε απο τα λάθη σας, μα εσείς κοιτάτε μονάχα το συμφέρον σας, τίποτα άλλο, πότε θα βάλετε μυαλό και θα πάψετε να ταλαιπωρείται τούτο τον πλανήτη? "
Έχει γούστο που ταπεινώθηκαν έτσι απλά όλοι οι κολοσσοί των αερομεταφορών, χάνοντας εκατοντάδες εκατομμύρια. Ενδιαφέρον επίσης έχει  το γεγονός ότι ένα συμβάν στην αντίπερα όχθη μιας ηπείρου μπορεί να επηρεάσει καταλυτικά την ζωή μας. Η πορεία  μας στην ζωή δεν είναι προκαθορισμένη, όσο και να προσπαθήσουμε δεν την ορίζουμε εμείς εξ'ολοκλήρου, εξωτερικά ερεθίσματα διαφοροποιούν την πορεία αυτή κάνοντας μας ορισμένες φορές απλούς θεατές των πραγμάτων. Σαν γλαροπούλια κινούμαστε βάζοντας στόχο ένα πλούσιο λιμάνι ή μια ψαρόβαρκα γεματη λιχουδιές μα ο αγέρας ο δυνατός παρεμβαίνει και μας κινεί προς άλλη κατεύθυνση εκεί που το απρόσμενο καιροφυλακτεί γεμάτο ευχάριστες ή δυσάρεστες εκπλήξεις.
Αυτό το ηφαίστειο φυσάει και μας γεμίζει ηφαιστειακή σκόνη, και για να ξεφύγουμε απο αυτό αλλάζουμε τα πλάνα μας. Ακυρώνεται το πάρτυ που σκοπεύαμε να πάμε, ο dj εγκλωβίστηκε σε κάποια αίθουσα αναμονής αεροδρομίου κι αυτός με πλάνα διφορετικά. Ακυρώθηκε το πάρτυ, εκεί που θα γνωρίζαμε την αιώνια αγάπη μας, εκεί που θα αφήναμε την τελευταία μας πνοή λόγω μιας πυρκαγιάς στο κτίριο, μα τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Κινηθήκαμε προς άλλη κατεύθυνση εκεί όπου μια νεράιδα μας περίμενε, εκεί που ένα αμάξι μας παρέσυρε.
Φύσηξε αγέρας δυνατός, το μονοπάτι μας γέμισε τέφρα, χάθηκε απο τα μάτια μας και στην θέση του εμφανίστηκε νέο. Αυτή είναι η μαγεία της ζωής, αρκεί να μην σκέπτεσαι το άλλο μονοπάτι διότι τότε έχεις χάσει το παιχνίδι πριν καν αρχίσει.

ΥΓ. Το τραγούδι ανήκει στον King midas sound, άλλο ένα προτζεκτ του the bug απο το περσινο debut album waiting for you. Νεοπαγαναστική ηλεκτρονική μουσική, δώστε λίγο βάση στους στίχους, αξίζει.

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Ημερολόγιο Καταστρώματος : Έαρ.

Άνοιξη. Δεν υπάρχει πιο όμορφη αίσθηση από τον ερχομό της άνοιξης. Πάσχα ίσον Άνοιξη. Όσο και να προσπάθησε ο χριστιανισμός να μας επιβάλλει την εορτή για την ανάσταση του Θεανθρώπου , βαθιά μέσα όλοι μας γιορτάζουμε τον ερχομό της άνοιξης, την αναγέννηση της φύσης, εκείνη δηλαδή την εορτή που οι άνθρωποι  δόξαζαν την φύση σαν την μοναδική θεότητα, την άνοδο της Περσεφόνης από τον Άδη. Στην ουσία συναντούμε την ίδια ακριβώς ιστορία απλώς διαφορετικά ειπωμένη και με διαφορετικούς χαρακτήρες, μα το αποτέλεσμα το ίδιο απαράλλαχτο. Αυτή την θεωρία αναφέρει συχνά πυκνά στα έργα του ο Τομ Ρόμπινς και για αυτό τον αγαπώ τόσο.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου Χριστιανό. Δεν ξέρω, δεν με απασχολεί το θέμα των θεοτήτων, δεν υπάρχει το θείο στην καθημερινότητα μου, το μοναδικό που το πλησιάζει είναι η ίδια η φύση, αλλά ζώντας μέσα σε μια πόλη δυσκολεύεσαι να το εντοπίσεις και σιγά σιγά το παραμελείς. Πέρασαν οι εποχές όπου εξηγούσες διάφορες καταστάσεις της ζωής με την παρέμβαση του Θείου. Βρισκόμαστε πλέον στην εποχή του Υδροχόου όπου επικρατεί η λογική θεώρηση των πραγμάτων, αν και διάφορες μελέτες δείχνουν ότι η πίστη στο ανεξήγητο καλά κρατεί ακόμη.. Δεν με απασχολεί τι θα συμβεί μετά θάνατον, δεν πρόκειται να το μάθω ποτέ και καμία λογική εξήγηση δεν θα μου δοθεί για να βγάλω κάποιο συμπέρασμα πίστης ή απιστίας.

Και φέτος το Πάσχα δεν πήγα στην εκκλησία, το θεωρώ άκρως υποκριτικό να παρευρεθώ εκεί για να δώσω απλώς το παρών, να βρεθώ εκεί για χιλιάδες άλλους λόγους εκτός από τον πιο ουσιώδη, την επαφή με το θείο. Αν θελήσω κάποια στιγμή αυτή την επαφή θα πάω ένα ήσυχο πρωινό. Για να είμαι ειλικρινής πήγα στην εκκλησία το Σάββατο της Αναστάσεως, απλώς βρέθηκα σε ένα νησί εκείνο το βράδυ και πήγα για καθαρά τουριστικούς λόγους ότι δηλαδή έκαναν και οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι εκείνο το βράδυ, μπορεί και να κάνω λάθος, συγχωρέστε με απλώς αυτή την εντύπωση αποκομίζω. 

Προτίμησα να κάτσω σπίτι τις υπόλοιπες ημέρες, να διαβάσω τον Τελευταίο Πειρασμό του Καζαντζάκη εκεί μέσα βρίσκεται περισσότερο Θείο από ότι σε όλες τις Θείες λειτουργίες. Διαβάζω για την ανθρώπινη υπόσταση του Ιησού, για την απόφαση να πάει ενάντια στην μοίρα του. Η μάχη με τα εσώτερα  μας είναι ένα τεράστιο θέμα που τόσο όμορφα το αναλύει ο Καζαντζάκης και αυτό σε κάνει σίγουρα καλύτερο άνθρωπο, αυτό δηλαδή που θέλει να πετύχει η θρησκεία μας. Δύσκολη η γραφή του Καζαντζάκη, τυχερούς θα πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας που έχουμε την χαρά να διαβάζουμε τα πρωτότυπα κείμενα και όχι κάποια μετάφραση. Πάντοτε τρέμω στην σκέψη πως θα μπορούσε να αποδοθεί σωστά σε μια ξένη γλώσσα η ζωντάνια της γραφής του Καζαντζάκη.

Η γλύκα των ανοιξιάτικων βραδιών είναι πραγματικά υπέροχη, η αίσθηση του να κάθεσαι στο μπαλκόνι σου, να μυρίζεις όλες τις υπέροχες μυρωδιές των άνθεων και τα αστέρια από πάνω σου να συνεχίζουν τον περίπατο τους, μοναδική. Τα ανοιξιάτικα βράδια όμως είναι ύπουλα, εκκρίνουν μια αίσθηση μοναξιάς μιας γλυκιάς μοναξιάς που ορισμένες φορές σε κατατρώει, κάνοντας σε κομματάκια μικρά, σε κάνει να θυμάσαι όλα εκείνα που σου λείπουν και δεν μπορείς να τα έχεις. Αν έπρεπε να περιγράψω αυτά τα γλυκόπικρα ανοιξιάτικα βράδια με ένα τραγούδι σίγουρα θα διάλεγα το Tear απο τους Electric Litany. Το συγκεκριμένο τραγούδι μπορώ να το ακούω ασταμάτητα, να μου αφήνει μια αίσθηση γλυκιά με μια μελαγχολία παράλληλα να με περιμένει, σαν εκείνα τα ανοιξιάτικα βράδυα που σας έλεγα... Και οι στίχοι απο την Σερενάτα του Σεληνόφωτος του Ρίτσου να μας καθηλώνουν.